Persoonlijke verhalen over 5 jaar Orange Otters
Orange Otters bestaat 5 jaar! In deze blog lees je een terugblik van alle Otters. Wat zijn de mooiste herinneringen? De grootste uitdagingen en grootste missers? En wat weet je nog niet over ons? Lees het in deze blog. En extra leestip: in de blog van Michael lees je over onze vakinhoudelijke ontwikkeling in de afgelopen jaren.
Huib:
Wat is je mooiste herinnering aan Orange Otters?
Naast alle otteruitjes? Dat we met het toenmalige hele team in Haarlem aan de slag waren met een bootcamp om tot een intern communicatieplan te komen. Ieder met zijn of haar eigen specialisme. En Roosmarijn natuurlijk op de saxofoon. Dat zijn van die supermomenten dat we samen meer zijn dan de som van de delen.
En het allermooist is, dat een droom die al een jaar of 8 terug op een van mijn toekomst slides stond, helemaal werkelijkheid is geworden. Super!
Wat was je grootste uitdaging bij Orange Otters?
We zijn een spannende mix van karakters. Iedereen weet uit de boekjes dat een gemixt team tot betere resultaten leidt. En dat is zeker zo. Maar je moet er ook hard voor werken. Voor buitenstaanders lijk ik aardig, maar ik kan bijvoorbeeld soms ontploffen als mensen op mijn tenen staan. En toch komt dat elke keer weer goed, omdat we allemaal hetzelfde doel voor ogen hebben, en elkaar gewoon leuk vinden. Het adagium ‘door wrijving ontstaat glans’ wordt bij ons keer op keer bewezen.
Wat was je grootste misser bij Orange Otters?
De eerste online les was een leermoment. Ik had filmpjes voorbereid, getest met de moderator, oefeningen gemaakt. Het was een voor mij nieuw systeem. Maar bij het online splitsen in subgroepen raakten we een groep kwijt. Paniek! Uiteindelijk hebben we in de zomer een face to face inhaal les georganiseerd. Nu gaat dat gelukkig veel beter. Zeker als een van mijn otter-collega’s faciliteert!
Wat je nog niet wist over mij…
Dat ik als achtjarige mee deed aan een zangwedstrijd op de radio met een zelfgeschreven liedje. Ik haalde zelfs de finale (met minder succes). Daar is waarschijnlijk mijn liefde voor het podium ontstaan.
Michael:
Wat is je mooiste herinnering aan Orange Otters?
We zijn als Otters heel close. Dat komt tot uitdrukking in open intervisiegesprekken en in veel gezelligheid als in samen lunchen, feesten en vrijdagmiddagborrelen. De mooiste herinneringen zijn die waarin ik samenwerk met collega’s in een opdracht en merk dat we elkaar moeiteloos aanvullen. Zonder ego’s en ingewikkelde verhoudingen. Zoals met Roosmarijn in een adoptieworkshop, met Huib in ons overleg met het veranderteam Waterschap Vechtstromen, met Sander bij zijn sociale Netwerkanalyse gemeente Den Haag en met Lisa terwijl we voor opdrachtgevers als Nederlandse Loterij nieuwe werkvormen ontwikkelen.
Wat was je grootste uitdaging bij Orange Otters?
Ik luister en analyseer, heb daarom niet altijd direct mijn mening klaar. Huib en Roosmarijn zijn juist veel directer in het uitspreken van wat zij vinden. In de eerste jaren moest ik wel mijn positie veroveren.
Wat was je grootste misser bij Orange Otters?
In een reorganisatieopdracht begeleidde ik de directeur van een fabriek, onderdeel van een grote Amerikaanse multinational. Ik volgde de directeur in zijn bevlogenheid en adviseerde om zeer transparant naar medewerkers te zijn. Ik kende de cultuur van de moederorganisatie onvoldoende. De directeur kreeg de wind van voren over de interne communicatie. Ik had me meer in de moederorganisatie moeten verdiepen.
Wat je nog niet wist over mij…
Dat ik in de frontlinie stond van de krakersrellen rond de Piersongarage in Nijmegen. Maar dan wel met een Rode Kruis-band om en op neutraal terrein waar ook de pers mocht komen. Ik was dan wel activistisch, maar zocht toen al vooral het midden op om in gesprek te blijven.
Roosmarijn:
Wat is je mooiste herinnering aan Orange Otters?
We hebben al veel mooie herinneringen samen gemaakt. De Otteruitjes zijn hilarisch, samen kanovaren waarbij Huib en Ingeborg gillend over het water zwalkten. Of wat dacht je van een escaperoom met alle Otters. We hadden de grootste lol, maar ontsnappen bleek niet onze sterke kant. Qua project heb ik goede herinnering aan groentezaadveredelaar Rijk Zwaan, waar we een rondleiding kregen met z’n allen en waar we een goed nieuw intern communicatiebeleid hebben gemaakt. De samenwerking met de opdrachtgever en ons eigen team was super!
Wat was je grootste uitdaging bij Orange Otters?
Het is fantastisch om samen een onderneming neer te zetten. Tegelijkertijd is het ook een enorme uitdaging om de juiste koers uit te zetten. We kunnen elkaar goed tegenkomen en daarna gaan we gelukkig steeds weer sterker door.
Ook was er een persoonlijke uitdaging in de afgelopen vijf jaar waar ik niet omheen kan om te noemen. Begin 2020 is die een nieuwe fase is ingegaan. Van de wens om moeder te worden, naar de uitdaging om daar een succes van te maken. Tot nu toe gaat dat fantastisch met ons heerlijke ventje genaamd Goof. De 8ste Otter!
Wat was je grootste misser bij Orange Otters?
Niet zo lang geleden werd mijn rol bij een project van de een op de andere dag stopgezet. Dat was schrikken, want we waren niet klaar en alle signalen waren steeds groen geweest. Na een week slapeloze nachten, reflecteren en in gesprek met het projectteam kwamen we er gelukkig goed uit. De grootste misser, naast veel andere wijze lessen, was dat we de sponsor van het project niet voldoende hadden meegenomen. Die had nog geen resultaat gezien en zag wel de deadline. Een maand later hebben we met veel lof alsnog een succesvol resultaat mogen behalen. Een enorme opluchting!
Wat je nog niet wist over mij…
Dat ik vanaf mijn 8ste meeging naar de markt met mijn vader om sieraden te verkopen. Als ik meehielp kreeg ik een zakcentje en als ik lekker wilde spelen was het ook goed. Als twintiger ben ik voor de inkoop van zilveren sieraden ook naar Thailand en Indonesië geweest. Dat waren mooie avonturen.
Sander:
Wat is je mooiste herinnering aan Orange Otters?
Ik denk met een lach op mijn gezicht terug aan het uitje naar de dierentuin, ons fluisterboottochtje en de boekpresentatie van Huib. Mooie herinneringen zijn er een hoop, maar wat het eerst in mij opkomt zijn de pressure-cookersessies: in één of twee dagen met een groep mensen de contouren van een veranderplan uitzetten. Door de hoge energie is het resultaat iedere keer indrukwekkend!
Wat was je grootste uitdaging bij Orange Otters?
Er komen zoveel leuke onderwerpen en opdrachten voorbij, dat het verleidelijk is om overal in mee te gaan. Een dag heeft maar 24 uur, dus helaas gaat dat niet. Mijn grootste uitdaging is dus focus behouden, en niet meegaan in álle leuke dingen.
Wat was je grootste misser bij Orange Otters?
Ah, daar hoef ik niet lang over na te denken. Vorig jaar vroeg Roosmarijn mij langs te komen om kennis te maken bij COFRA. Zij had daar al enig tijd een opdracht lopen, en zag een rol voor mij. Van tevoren had ik mij ingelezen op de website: Cofra produceert werkschoenen. Een nette spijkerbroek met een casual overhemd leek een goede keuze. Toen ik er aankwam bleek dit een volledige misinschatting: iedereen liep in pak. Blijkbaar waren er meerdere Cofra’s, en had ik me op de verkeerde website ingelezen. En dat het bedrijf aan de Zuidas lag, had ook geen belletje doen rinkelen. Oeps!
Wat je nog niet wist over mij…
Is dat ik gefascineerd ben door vliegtuigen. Eén van mijn eerste opdrachten was een omgevingsanalyse voor de Omgevingsraad Schiphol. Het was vanaf het station een kwartiertje lopen, maar omdat ik steeds even stopte om omhoog te kijken deed ik er bijna een halfuur over!
Lisa:
Wat is je mooiste herinnering aan Orange Otters?
De intervisiemomenten. Elke maand bespreken we op de Otter-dag bepaalde intervisiecases. De open en veilige sfeer maakt dat iedereen zich kwetsbaar opstelt. Hierdoor leren we allemaal van lastige situaties in het veld. Dat inspireert me en geeft ook energie om zo met elkaar sterk te staan en vooral te leren van elkaar.
Wat was je grootste uitdaging bij Orange Otters?
Om in coronatijd, achter de laptopschermen, te blijven luisteren en subtiele, nonverbale signalen op te pikken. Via Teams merk ik dat vergaderingen al snel na ‘Hoe gaat het?’ -‘Goed’ overgaan tot de acties. De informele sfeer en het vragen hoe het écht gaat, verdwijnt snel op de achtergrond. Met de Otters proberen we daar bewust bij stil te staan door drie keer per week een half uur dagstart te houden. En zelfs dan moet je oppassen niet meteen in werkzaken te verzinken. Het is een uitdaging in coronatijd, maar wel een hele mooie. Want beter leren luisteren is altijd goed.
Wat was je grootste misser bij Orange Otters?
Over luisteren gesproken: niet goed luisteren naar de vraag. Ik herinner me dat mij eens werd gevraagd om een socialmediastrategie voor de Otters te maken. Mijn associatie bij ‘strategie’ was een uitgebreid rapport met cijfers en statistieken. Tijdens de presentatie merkte ik dat dat niet helemaal was wat er was gevraagd. Als ik had doorgevraagd, had ik geweten dat de wens een pragmatische aanpak was: een snappy, korte, visuele aanpak waar we meteen mee konden starten en experimenteren. Zo kom ik er weer op: luisteren. Een van de belangrijkste elementen bij de Orange Otters.
Wat je nog niet wist over mij…
Is dat ik een enorme dierenvriend ben. Ik heb samen met mijn vriend een kat, maar ik heb er ook nog een in mijn ouderlijk huis wonen. De traditie is dat we Hollandse namen geven, zoals Herman en Barrie. Die zie je nog weleens door het beeld lopen tijdens een Teams-meeting. 🙂
Ingeborg (oud-Otter):
Wat is je mooiste herinnering aan Orange Otters?
Bespreken waar het echt om gaat! Ik heb een sessie van de maten van Orange Otters gefaciliteerd waarin op het scherpt van de snede met elkaar werd gesproken. Open, eerlijke en zuivere lijnen waarmee de kern op tafel kwam. Af en toe even pijnlijk, maar bovenal vruchtbare voedingsbodem om samen écht verder te komen. Voor mij heerlijk, want met zulke eerlijke en zuivere communicatie maak je samen reuzestappen. Écht een team om trots op te zijn!
Wat was je grootste uitdaging bij Orange Otters
Ik kwam bij de Otters op een moment van bezinning in mijn leven: wat kan ik, wanneer krijg ik energie van mijn werk en waar wil ik mijn kracht voor inzetten? Mijn tijd bij de Otters ging over het beantwoorden van die vragen. Door samen te werken, alle opdrachten open in te gaan en te sparren met mijn collega’s over mijn uitdagingen heb ik enorme stappen gezet en een beweging kunnen maken naar de mooie plek waar ik vandaag sta.
Wat was je grootste misser bij Orange Otters?
Mijn totale gebrek aan vaartalent. Tijdens één van onze Otteruitjes gingen we naar Stichting Otteropvang waar we les hebben gekregen in de leefwereld van deze diertjes, waar we Gouden Ottervriend zijn geworden en waar we in een kano rond werden geleid door de natuurlijke habitat van onze zoetwatervriendjes. Dat laatste bleek geen sinecure. Toen dat deel van het programma bekend werd gemaakt wist ik natuurlijk hoe laat het was, want mijn vaar-track record was allerminst om over naar huis te schrijven. Huib was zo dapper om met mij in een bootje te stappen. Otters hebben we niet gezien, wel zijn we van kade op kade gebotst. We hebben zo verslappend hard gelachen!! Bij deze sorry Huib dat ik je heb willen doen geloven dat we beiden geen talent hadden. Deze was all me!
Wat je nog niet wist over mij….
….is dat ik online communicatie lang zo gek nog niet vind! Ik was altijd groot voorstander van face to face contact boven online communicatie. De afgelopen maanden ben ik tot een ander inzicht gekomen. Sinds de aankondiging van de eerste Coronamaatregelen werk ik van het één op het andere moment thuis en is videobellen voor mij de norm geworden. Ik zie mijn collega’s niet meer in het echt, maar voel me absoluut verbonden. Er gaat een wereld voor me open!
Puck (oud-Otter):
Wat is je mooiste herinnering aan Orange Otters?
Oei, lastig kiezen tussen de vele warme herinneringen aan de Otterdagen, lunches bij Nel, kerstfeestjes bij Spaces en ga zo maar door. Mijn allerleukste herinnering blijft toch wel ons Otteruitje in Friesland, waarbij we in kano’s otters gingen spotten en die avond bij een heerlijk diner het spel ‘2 waarheden, 1 leugen’ speelden. Een hilarische manier om elkaar nog beter te leren kennen!
Wat was je grootste uitdaging bij Orange Otters?
De grootste en tegelijkertijd meest leerzame uitdaging was voor mij het in het diepe worden gegooid als jonge, beginnende otter bij nieuwe opdrachten. Dit was in het moment soms heel spannend, maar ik heb er ontzettend veel van geleerd en een hoop vertrouwen door opgebouwd in mijn capaciteiten als adviseur.
Wat was je grootste misser bij Orange Otters?
Grote missers herinner ik me niet. Door de open en veilige sfeer voelde iets nooit echt als een misser maar meer als – heel cliché maar wel waar – een leermoment. Maar mijn grootste aaneenschakeling van missers is toch wel het keer op keer uitstellen van mijn to do om een nieuwe blog te schrijven.
Wat je nog niet wist over mij….
Ik houd onwijs van verkleedfeestjes en heb een grote verkleedkist (in mijn kleine huis) waarin ik over de jaren heen allerlei schatten aan outfits heb verzameld. Jammer genoeg liggen deze op dit moment een beetje te verstoffen door het gebrek aan feestjes…
